Hoe kom je daarboven?

Opeens een gesprek over het geloof. Hoe is het mogelijk dat iemand eerst afwijzend reageert op het woord bijbel. Maar aan het einde vraagt: "Hoe kom ik daarboven?" De woorden borrelden allemaal in mij naar boven. Klik je op de link om verder te lezen? 

Mijn laatste reis zal gaan naar de eeuwigheid

We hebben het over vliegreizen. Dit in verband met de 'coronacrisis', die actueel was. Ik vertelde dat ik alleen mijn vertrouwen op God stel. Dat mijn laatste vliegreis aar boven zou gaan. 

Zo hoorde ik mezelf verder vertellen dat in de bijbel wordt geschreven over deze laatste tijd en dit allemaal moet gebeuren. Bij het woord 'bijbel' zie ik iemand zich afdraaien en mompelen dat het een oud boek is en niet meer van deze tijd.

Ik wist allang dat diegene daar niets mee te maken wil hebben. Toch kreeg ik ineens heel veel moed om verder te gaan. 

Religie of geloof?

Ik benoemde het verschil tussen religie en geloof. Vaak zijn mensen teleurgesteld in een kerk. Zij zagen die kerk als hun God. Deden wat er van hen gevraagd werd. Maar vroeg God dat ook van hen? Klopten die regels wel met wat God van ons vraagt in Zijn woord? 

Deze mensen met wie ik praat zijn erg teleurgesteld in mensen. Ze werden steeds nieuwsgieriger naar wat ik vertel, dus ik ga maar door... Ik vertelde, dat ik niet bang ben en dat mij alles afgenomen kan worden op deze aarde Dat ik de zekerheid heb over waar ik naartoe ga.

Het geloof nu is een vaste grond van de dingen die men hoopt, en een bewijs van de zaken die men niet ziet. (Hebr. 11:1, HSV)

Want wij hebben deel aan Christus gekregen, als wij tenminste het beginsel van de vaste grond van het geloof tot het einde toe onwrikbaar vasthouden (Hebr. 3:14,HSV)

Hoe kom je daarboven?

Het duurde misschien wel een uur. Opeens kwam de verrassende vraag: "Hoe kom je daarboven?".

Ik antwoordde: "Door Jezus aan te nemen in je hart. Ik heb daardoor mensen leren vergeven."

"Vergeven?" Dat was het punt.  Ja vergeving is verschrikkelijk moeilijk. Vergeven... ok, maar vergeten? Ja natuurlijk, daar zit verschil in. Vergeten dat hoeft ook niet, maar vergeven zorgde bij mij echt voor vrijheid. Ik kon dat alleen door Zijn kracht!

Een boeiend gesprek

Wat verdwaasd nam ik afscheid. Tot mij grote verbazing hoorde ik tot twee keer toe zeggen: "Ik vond het heel heel boeiend". "Ok", zei ik," ja het is ook mooi als je elkaars mening respecteert en er gewoon over kunt praten." Met een gevoel van enorme blijdschap reed ik naar huis. Zo'n gelegenheid heb ik niet vaak meer tegenwoordig.