Mensenvrees

Mensenvrees. Een valstrik. De tekst kwam binnen afgelopen zondag. Eigenlijk ging de preek over talenten. Dat we niet tot ontplooiing kunnen komen als we die vrees niet aan de kant zetten. Hoe doen we dat dan? Klik je op de link om verder te lezen? 

Mensenvrees - een valstrik

Mensenvrees legt iemand een valstrik, maar wie op de HEERE vertrouwt, wordt in een veilige vesting gezet. (Spr. 29:25, HSV)

Het had mij in zijn greep. Gedachten over wat die ander over mij zou denken bepaalden mijn gedrag. 

Afgelopen zondag ging de preek over talenten. Gebruiken we al onze talenten wel die we van God hebben ontvangen?

Opeens klonk deze tekst. Voorgelezen uit het NBG klonk het: "Vrees voor mensen spant een strik".

Zo die kwam even binnen. Nadat ik zelf die week ervoor tot de conclusie was gekomen dat ik mijn gedrag liet bepalen door wat mensen van mij zouden denken. Daardoor durfde ik bijvoorbeeld niet aan tafel te gaan zitten. Tussen alle mensen. Tijdens de paardrijles van mijn dochter. Ik ging in mijn eentje buiten zitten. 

Biedt weerstand aan de duivel vraagt om actie

Een aantal dagen na de prediking lazen we aan tafel de tekst van de dag op de bijbel-app.

Onderwerp u dan aan God. Bied weerstand aan de duivel en hij zal van u wegvluchten. (Jak. 4:7, HSV)

We spraken er samen over. Ik dacht er verder over na. Biedt weerstand aan de duivel. Dit vraagt om een actieve houding. Waartegen? Vooral tegen die gedachten die ik had. Waardoor ik mijn gedrag liet bepalen.

Die gedachten die ik had... die kwamen dus van hem. Ik moet weer leren om die gedachten te onderscheiden. De gedachten die van God komen moet ik koesteren. De gedachten die van de duivel komen moet ik wegdoen. In de Naam van Jezus moet ik ze wegsturen. Actie! Doe je mee? 

Ik kwam in actie

Met deze vernieuwde inzichten op zak trok ik de stoute schoenen aan. Dit had verrassende effecten. De eerstvolgende keer ging ik aan tafel zitten tussen de mensen. Tijdens de paardrijles. Op de één of andere manier (ik weet niet meer precies hoe het ging) kon ik mijn onzekerheid uiten. 

Dat ik er niet bij kwam zitten omdat het leek dat iedereen elkaar kende. Emotioneel zei een vrouw dat iedereen dit heeft. Dat eigenlijk alle mensen hetzelfde zijn. Zij kenden elkaar eerst ook niet. En misschien nog steeds niet goed. Wat een mooi gesprek kregen we zo! 

Zo mocht ik loskomen van deze angst. Steeds meer stappen zette ik daarna. Steeds vrijer ben ik geworden. Het kan me niet meer schelen wat een ander denkt. Ik laat me niet meer binden. Dat is mijn motto. 

Volg ook bijbeltijd op facebook en blijf op de hoogte van de nieuwste blogs.