Een tijd om te huilen

Verdriet. Tranen. Ze mogen er zijn. Kunnen wij nog huilen? Tijdens een moment van zelfmedelijden besloot ik teksten op te zoeken over huilen. Er is genoeg te vinden in de bijbel, wat meteen genezend werkt. Neem Job! Hij had een echte reden! En Jezus.. Hij huilde ook... om die ander die Hij zo liefhad!

Een tijd om te huilen

...een tijd om te huilen. (Pred. 3:4, HSV)

Na een tijd van vreugde voel ik nu behoefte om een deuntje te huilen. Al die bijbelteksten van de afgelopen tijd lijken nu zo ver weg. Hoe moet ik dat nu toepassen op mijn eigen leven? Het leek zo makkelijk.. ja... toen wel! Ik voelde me fijn.. De hele dag nam ik mijn gedachten gevangen en bracht ze onder de gehoorzaamheid bij Jezus.En ze waren een tijdje echt weg!

Dan komt er opeens een situatie die me uit balans brengt. Ik voel me boos en verdrietig. Mijn vleselijke gevoel houdt alleen maar wrok vast tegen die ander. Gods Geest zegt, dat ik moet vergeven. Dat doe ik ook meteen! Maar..vergeten.. dát lukt nu even niet. Heb ik dan wel werkelijk vergeven? Misschien niet. Opnieuw probeer ik het. Ik vecht.. tegen mijn tranen.. Ik voel me steeds ellendiger. Alles komt verkeerd bij me binnen. Opeens besef ik het.. ik word op de proef gesteld..

Dán lees ik deze dagtekst in de bijbelapp. Mooi en toepasselijk!

Want alles wat eertijds geschreven is, is tot onze onderwijzing eerder geschreven, opdat wij in de weg van volharding en vertroosting door de Schriften de hoop zouden behouden. (Rom. 15:4, HSV)

Huil met hen die huilen

Erg vind ik de vervlakking, die ik om mij heen zie. Wordt er nog wel samen gehuild met iemand die dat nodig heeft..?

Verblijd u met hen die blij zijn, en huil met hen die huilen. (Rom. 12:15, HSV)

Oké.. mijn tranen stromen vrij snel, maar mijn medemens mag zien dat ik mij kan inleven en dát het mij wat doet wat hij/ zij doormaakt! Mijn hemelse Vader heeft tranen in mij gelegd die ik mag laten zien.

Job huilde

Mijn gezicht is rood van het huilen, en over mijn oogleden ligt de schaduw van de dood… (Job. 16:16, HSV)

Wat heeft Job een ellende meegemaakt. Job huilde en zijn vrienden huilden niet met hem mee. Integendeel. Ze praatten hem juist verder de put in. Ze zeggen dat hij al dat lijden aan zichzelf heeft te danken. Dat het een straf was voor zijn zonden. Nou daar heb je wat aan. 

Huilen wij als christenen wel met onze broers en zussen mee? Stel dat onze vrienden niet genezen van hun ziekte.. zeggen we dan glashard dat hun geloof niet groot genoeg is..? Of huilen we met hen mee..?

Wij hebben veel voor onze jongste dochter gebeden, die slechtziend is geboren. Zij is niet genezen. Waarom niet? We weten het niet. Wij hebben een heel groot geloof. Iemand trok dat op een keer in twijfel. Dat heeft mij op dat moment heel erg verdrietig gemaakt. 

En wij... wij hebben onze dochter opgevangen in haar verdriet, toen ze erachter kwam, dat ze niet zo goed ziet als wij. We hebben regelmatig samen met haar gehuild en gebeden. Ik heb haar uitgelegd dat sommige mensen wel genezen worden en anderen niet. Dat ligt niet aan God, maar dat komt omdat de duivel het hier op aarde nog voor het zeggen heeft. Straks zal ons alles duidelijk worden.

Maar wat is het geweldig hoe groot haar geloof is. Jezus is haar Heer. Ze weet dat God er is, omdat ze wél eens een verhoord gebed heeft meegemaakt. Dat zei ze. En dát is het allerbelangrijkste. Dat ze haar geloof mag blijven behouden!

Jezus huilde

Zodra dan Maria kwam waar Jezus was, en Hem zag, viel zij aan Zijn voeten en zei tegen Hem: Heere, als U hier geweest was, zou mijn broer niet gestorven zijn.
Toen Jezus haar dan zag huilen, en ook de Joden die met haar meekwamen, zag huilen, werd Hij heftig in de geest bewogen en raakte innerlijk in beroering.

En Hij zei: Waar hebt u hem gelegd? Zij zeiden tegen Hem: Heere, kom het zien. Jezus weende. (Joh. 11:32-35, HSV)

Toen Lazarus was gestorven kwam Maria bij Jezus om Hem dat te vertellen. Maria, Martha en Lazarus (broer en zussen) waren hele goede vrienden van Jezus. Jezus huilde met Maria mee. Iedereen zag daardoor Zijn oprechte medeleven. Zien anderen dat ook van ons? Of zijn wij eigenlijk alleen maar met onszelf bezig... en doen we net alsof we begaan zijn met die ander...?

Het is wel echt iets, waar ik nu weer over nadenk. Ook ik vergeet weleens te bidden voor iemand, die ik dat heb beloofd. Of ik word zo opgeslokt door mijn dagelijkse leven, dat ik vergeet om te informeren hoe het is, met diegene die mij zijn of haar nood heeft verteld.

Vertroosting

Wat een geweldige vertroosting! Dat is het evangelie! De Heere Jezus Christus en onze God en Vader, Die ons heeft liefgehad! Eeuwige troost heeft Hij ons gegeven uit genade. Hij wil ons hart daarmee vertroosten en ons in elk goed woord en werk versterken. Ik heb daar geen woorden voor! Zo dankbaar ben ik!

En onze Heere Jezus Christus Zelf en onze God en Vader, Die ons heeft liefgehad en ons een eeuwige troost en goede hoop gegeven heeft uit genade, moge uw harten vertroosten en u in elk goed woord en werk versterken. (2 Thess. 2:16-17, HSV)