Het was een moment stil... bij de tafeltennisclub. Toen ik deze woorden liet vallen.. Ik benoemde wat ik voelde in die stilte. Een paar noemden hun ervaringen met het 'geloof''. Klik je op de link om verder te lezen?
Zegenen
Op de tafeltennisclub sporten we niet alleen. We hebben vaak hele fijne inhoudelijke gesprekken met elkaar. De vrijwilligers van het wijkcentrum doen daar ook aan mee.
Het ging even over kaartjes maken. Dat doe ik graag. Iemand zei voor de grap. Stuur ook een kaart naar Trump. Ik zei nadenkend: "Nou ja.. het is wel heel bijbels om te zegenen."
Een fractie van een seconde was het stil.
In die stilte
In die stilte voelde ik van alles. Ik benoemde aarzelend: "Ik voel iets in de stilte.. elke keer als ik met iets van de bijbel aankom.."
"Nee hoor", zei iemand. "Jij mag geloven wat je wilt, ik ben er gewoon niet mee opgegroeid." Een vrijwilligster zei: "Oh ik moest altijd naar de zondagsschool. Ik vond het vreselijk." Ik proefde daarin dat zij vroeger regels moest volgen, zonder God te kennen als haar hemelse Vader. Zij had de kerk vaarwel gezegd, omdat ze dacht dat die kerk God vertegenwoordigde met al zijn regels. Maar.. klopte haar beeld wel?
Religie = regels van mensen
Ik benoemde: "Maar dat is religie. Het zijn regels van mensen. Ik geloof gewoon in de God van de bijbel en plaats mij niet onder regels van een kerk."
Het doel van mijn woorden was om de 'kerk' los te zien van 'God'. Dat zou niet nodig moeten zijn.
Het gesprekje vond plaats op de allerlaatste minuten van de avond.
Hoeveel mensen verlaten God doordat ze teleurgesteld zijn in hun kerk of gemeente?
Hoeveel mensen verlaten God doordat ze teleurgesteld zijn in hun kerk of gemeente? Zij denken dat ze altijd God hebben gediend door de regels van hun kerk te volgen. Maar.. klopt dit beeld wel? Hoe zit het eigenlijk met jou?
Ik zie hem nog zitten met zijn biertje
Na mijn laatste woorden (waarin ik religie van God scheidde) zie ik mijn tafeltennisgenoot nog peinzend zitten met zijn biertje.
In zijn ogen zag ik een soort van licht opgaan, tijdens mijn laatste woorden. Wel benieuwd naar zijn gedachten nam ik afscheid.
Ik bid voor hen. Mijn tafeltennisgenoten dat ze tot levend geloof mogen komen. Ik hoop dat ze Jezus door mij heen mogen zien.
Reactie plaatsen
Reacties
In de naam van religie is veel gekomen, en het meeste is niet goed. Hoewel er wellicht oprechte mensen zijn die niet beter weten, is het kwaad dus al geschied. Terecht zeg je dat het regels van mensen zijn die altijd hetgeen wat zij hebben verzonnen hoog willen houden zodat ze de status en macht kunnen blijven uitoefenen. Daarnaast is de wereld vergeven van de verzonnen regels die de meeste van ons niet eens meer weten dat ze verzonnen zijn maar zo als waarheid wordt verkondigd, ook helaas in de Christelijke wereld. De tekst die je aanhaalt heb ik eens in een Hebreeuwse Matth. in Jeruzalem opgezocht. Zij (Universiteit) deden er niets mee omdat het Christelijk was en het Vaticaan het gedeelte vandaan kwam ook niet omdat het 'Joods' was. De fout in onze Griekse vertaling is maar 1 letter in het Hebreeuws en kan (on)bewust over het hoofd zijn gezien. Door die ene letter is de zin niet dat wij moeten doen zoals zij (Farizeeën), maar wat hij (Mozes) zegt moeten doen. Ik heb met mijn gezin ook ruim 30 jaar in een evangelische kerk gezeten, totdat ik echt begon te doen wat wij al jaren daarvoor baden en zongen.
Shalom Raymond
Zo dapper van jou, Ilona!
En zo herkenbaar. Wetjes en regeltjes volgen is religie. Dan zijn we farizeërs. Het gaat om de liefde die we erin leggen. Voelbaar voor onze naaste, dat we hun behoud op het oog hebben... En dat is merkbaar bij jou, als ik dit zo lees.
liefs van mij