Nog nooit had ik een hartje gezien tussen de split rond ons huis. Terwijl ik bloemen fotografeerde (ik deel foto's) zag ik deze liggen. Meteen wist ik dat God mij hiermee wilde zeggen dat Hij van mij houdt. Dat Hij altijd bij me is. Waarom voelde ik me de afgelopen nachten dan zo alleen in mijn strijd?
Alleen in mijn strijd?
Afgelopen dagen had ik het erg lastig. Vooral de nachten. 's Nachts lijkt alles zo donker en uitzichtloos. Ik bad, maar ik hoorde geen antwoord. Het leek of ik de strijd alleen moest voeren. Ik begreep het niet. Deze tekst voelde ik niet meer.
Maar de HEERE zal overdag Zijn goedertierenheid gebieden; 's nachts zal Zijn lied bij mij zijn... (Ps. 42:9, HSV)
Bloemen fotograferen in de tuin
Vanmiddag liep ik even de tuin in om foto's te maken van bloemen, die nog in bloei stonden. De laatste roos zette ik gisteren al op de vaas. De knop gaat vast al gauw open.
De Mahoniestruik staat prachtig in bloei.
De laatste goudsbloemen bloeien en de bieslook geeft prachtige paarse bloemetjes.
Terwijl ik de split, waartussen de kippen hadden gescharreld, weer terug schopte, zag ik opeens deze steen
Het leek wel een hartje. Ik keek nog eens beter. Ja het was echt een hartje. Nog nooit had ik zo'n steen gezien tussen de split. Meteen wist ik dat God me hiermee wilde vertellen: "Mijn kind, Ik hou van je. Ik zie je strijd wel. Ik ben erbij." Het voelde heel troostvol.
Soms moet je je gevoel aan de kant zetten en je verstand volgen. In de bijbel staat geschreven dat God met mij is.
Op die momenten. In het diepst van de nacht, pakte ik mijn telefoon. Ik keek op Pinterest. Op Facebook. Daar vond ik Hem niet. Waarom las ik niet in de bijbel? Andere keren deed ik dat wel en het gaf me zoveel troost. Ik was het echt vergeten. Mijn gevoel had de overmacht.
Er staat ook geschreven dat ik God moet liefhebben met heel mijn verstand.
Hij antwoordde en zei: U zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel, met heel uw kracht en met heel uw verstand, en uw naaste als uzelf. (Luk. 10:27, HSV)
Soms moet ik dus mijn gevoel aan de kant zetten. Gewoon lezen en geloven dat God met mij is.
En zie, Ik ben met u al de dagen, tot de voleinding van de wereld. Amen. (Matt. 28:20, HSV)
Vertrouw op Hem. Híj zal het doen
Tóch weet God dat wij mens zijn en Hij God is. Hij blijft van ons houden. Ook al voelen we Hem even niet meer. Zijn we de weg kwijt. Hij trekt ons. Hij laat ons zien dat Hij van ons houdt. Op Zijn heerlijke manier, die bij ons past. Zoals een steentje in de vorm van een hart.
En dan lees ik weer dat ik mijn hand weer in de Zijne mag leggen. Dat Hij mij weer zachtjes leidt op Zijn weg..
Wentel uw weg op de HEERE en vertrouw op Hem: Híj zal het doen. (Ps. 37:5, HSV)
Op de HEERE mag ik mijn vertrouwen stellen. Hij is mijn kracht en mijn lied.
Zie, God is mijn heil, ik zal vertrouwen en geen angst hebben, want mijn kracht en psalm is de HEEREHEERE, en Hij is mij tot heil geworden. (Jes. 12:2, HSV)
Reactie plaatsen
Reacties
Wat is dít herkenbaar wat je hier schrijft! Ik praat regelmatig met mijn verstand tegen mijn gevoel. Soms ben ik wel eens bang dat ik dan mijn gevoelens wegstop. Ze bij God brengen is beter en er verstandig mee omgaan, realiseer ik me. Maar niet wegstoppen, alsof ze er helemaal niet toe doen... Gisteren zei een dominee in een preek: houden van/liefhebben is geen gevoel, maar vertrouwen. Dus óók als je de liefde niet voelt.🤔 Dat lees ik terug in jouw blog. Ondanks dat je Hem en Zijn liefde niet voelt en juist mist, blijft je op Hem vertrouwen. En het vuur komt dan echt terug!🔥
Mooi je reactie te lezen Yvonne en dat de dominee dat gisteren nog noemde.. ik besef ook steeds meer dat hierdoor relaties ook stuk gaan. Door alleen te vertrouwen op het gevoel. Liefde gaat inderdaad veel dieper dan dat. Wat maken we wat mee hè met de Heer. Hij is altijd bij ons hoe we ons ook voelen. En we mogen ons gevoel bij ons brengen zoals je schrijft. Dan geeft Hij weer antwoord op Zijn wonderlijke manieren die bij ons als persoon passen/ aansluiten. Ik begrijp je denk ik nu ook wat beter. Je schreef er ook weleens over. Ik was dan misschien in een hele goede periode waarin ik God heel nabij voelde. Gek hè.. al die fases waarin we ons bevinden. Ups en downs. Ik hoop ook mijn verstand weer te volgen en dat mijn blog praktijk wordt. Dankjewel. Liefs Ilona