Laat de kinderen tot Mij komen

Ontroerd werd ik tijdens het lezen van onderstaand verhaal uit het leven van Miranda. "Op een keer ging ik kijken waar ze heen renden.""Op de kleurplaat stond een Man met open armen, bij Hem waren alle ALLE kinderen welkom." Lees verder om het helemaal te lezen.

Als ongewenste baby werd ik door mijn vader bij mijn oma gebracht

Maar Jezus zei: Laat de kinderen begaan en verhinder hen niet bij Mij te komen, want voor zodanigen is het Koninkrijk der hemelen. (Matt. 19:14, HSV)

Ik ben niet met het geloof opgegroeid.
Nog sterker, allebei mijn ouders geloven niet.
Toch werd er al op jonge leeftijd een klein geloofszaadje in mijn hart geplant.

Voor degene die het leuk vinden, wil ik daar graag iets over vertellen.

Als ongewenste baby werd ik door mijn vader bij mijn oma gebracht. Mijn oma was lief en zorgzaam maar knuffelen of op schoot nemen deed ze niet.
Ze kleedde me en gaf me te eten.
Mijn vader kreeg via een advertentie contact met een vrouw en van de ene op de andere dag haalde hij me op bij mijn oma en plantte mij in een nieuw gezin. Deze vrouw kleedde me en gaf me te eten maar een band kregen we nooit.

Ik ging naar de veiligste plaats die ik kende en dat was het schoolplein

Na school mocht ik niet binnen spelen maar moest ik naar buiten.
Buiten had ik niet altijd iemand om mee te spelen. Ik ging dan naar de veiligste plaats die ik kende en dat was het schoolplein. Daar vermaakte ik me uren in de zandbak maar echt creatief was ikzelf niet. Ik keek naar de andere kinderen die ‘oliebollen’ en ‘appeltaarten’ bakten. Een meisje vroeg of ik een ‘oliebol’ wilde en in haar creatieve verbeelding kreeg ik er poedersuiker overheen (dit was los zand)... Leuke herinneringen!
Of de oliebol warm genoeg was ?
Ja heerlijk, speelde ik het spel mee en ‘hapte’ kleine stukjes oliebol weg, terwijl ik het zand langzaam ongemerkt liet vallen.

Op een keer ging ik kijken waar de kinderen heen renden

Maar één keer in de week ging de bel en rende alle kinderen weg uit de zandbak. Weg vriendinnetje.
Op een keer ging ik kijken waar ze heen renden.
Bij een deur stond een vrouw met een grote bel in haar handen en werd er een grote rij kinderen gevormd en gingen ze 1 voor 1 naar binnen.
Mijn interesse werd gewekt omdat een vrouw bij de deur op ieders hoofd een hand legde en naar hun lachte.
Ik wou weten wat daarbinnen was en ik snakte naar ook zo’n lieve lach en hand op mijn hoofd.
Dus ik sloot me op een dag aan,
aan die rij van kinderen.

Ik was zo benieuwd wat daar binnen te doen was!!

Toen ik dichterbij kwam, zag ik dat iedereen geld gaf.
Oei, dit had ik helemaal niet ...
Toch schoof ik voetje voor voetje verder en uiteindelijk stond ik naast die vrouw. Misschien zou ik weggestuurd worden want ik hoorde er helemaal niet bij en ook had ik geen geld...

Maar die vrouw legde ook een hand op mijn hoofd en ze zei : welkom.
Hoe ik heette ?
Miranda, kreeg ik er moeizaam uit.
Maar ik mocht door en ik was binnen.
Ik was zo benieuwd wat daar nou binnen te doen was !!!

Of we onze jassen wilde ophangen en in een kring op de grond wilde zitten.
Ik luisterde gelijk, want ik wilde niet weggestuurd worden natuurlijk.

Toen was er een vrouw en die draaide muziek en mochten we een muziekinstrument midden in de kring pakken. Maar ik durfde niet.
Dit was immers niet voor mij bedoeld want ik had geen geld gegeven.
Toen hield een vrouw een tamboerijn voor mijn gezicht en pakte ik het onzeker aan.
Hoe maak je daar muziek mee ?
Ik deed zomaar wat en toen tilde ze me zomaar op schoot.
Dit moest een foutje zijn dacht ik.
Ik werd verlegen en wist niet waar ik het zoeken moest.

Bij Hem waren alle ALLE kinderen welkom. Wie was deze Man?

Deze vrouw wist dus nog niet dat ik er helemaal niet bij hoorde ..
Wel wenste ik dat ik erbij mocht horen.
Deze vrouw had 100 procent mijn aandacht.

We kregen hierna allemaal een kleurplaat en tijdens het kleuren hoorde ik een liedje.
‘Laat de kinderen tot Mij komen, over alle wegen. Laat de kinderen tot Mij komen, houdt ze toch niet tegen.’

De kleurplaat was van een man met open armen. Bij Hem waren alle, ALLE, kinderen welkom.
Dat raakte me. Wie was deze man ?

Hierna werd er een verhaal voorgelezen en er ging een wereld voor mij open.
Er was dus Iemand waarbij alle kinderen welkom waren.
Ook ik !!!

Dit was mijn allereerste kennismaking met Gods huisgezin

Sindsdien ging ik elke week.
Pas later wist ik dat dit de zondagsschool genoemd werd.
Op die zondagsschool werd mij voor het eerst over iemand verteld die van alle kinderen hield en werd er bij mij een klein geloofszaadje in mijn hart geplant.

We gingen daarna algauw verhuizen en ik raakte deze veilige omgeving kwijt.
Maar God Zelf heeft op Zijn ondoorgrondelijke wegen het kleine geloofszaadje in mijn hart Zelf bewaterd.

Dit is mijn allereerste kennismaking met Gods huisgezin.
Ik wilde dit graag vertellen omdat ik het belangrijk vind dat iedereen weet hoe belangrijk de zondagsschool is.

Iedereen die met kleine kinderen werkt, draag ik een warm hart toe.
Ik heb die vrouw nooit kunnen bedanken.

Misschien heb jij ook ooit iets voor kinderen gedaan. Weet dat wat je voor de minste der minste gedaan hebt, nooit voor niets is en soms het prille begin kan zijn van iets héél moois !!! Een nieuwe houvast in iemands leven

Miranda

Hierdoor hebben sommigen zonder het te weten engelen onderdak geboden

Vergeet de gastvrijheid niet, want hierdoor hebben sommigen zonder het te weten engelen onderdak geboden. (Hebr. 13:2, HSV)

En de Koning zal hun antwoorden: Voorwaar, Ik zeg u: voor zover u dit voor een van deze geringste broeders van Mij gedaan hebt, hebt u dat voor Mij gedaan. (Matt. 25:40, HSV)

Bijbeltijd is ook te vinden op facebook. Like deze pagina om op de hoogte te blijven van nieuwe blogs.